شاید حالا بفهمید هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ایران!

آمریکا در بسیاری از جنگ ها کمترین آسیب و بیشترین سود و منفعت را برده است، چرا که علاوه بر اینکه توسط دو اقیانوس عمیق احاطه و در پنبه فرو رفته است با دشمنانی می جنگد که امکان دسترسی به او را ندارند.

شاید بتوان بارزترین مثال در این باره را پایان جنگ جهانی دوم نامید؛

آلمان شکست می خورد و از زمین توسط  شوروی و از هوا با ۱۳۰۰ بمب­ افکن نیروی هوایی بریتانیا و ایالات متحده با خاک یکسان می شود، هیروشیما و ناکازاگی با بمب هسته ای به جهنمی از آتش تبدیل و محو می شوند، فرانسه برای مدتی اشغال می شود، بمب های آلمانی شهرهای بریتانیای کبیر را تخریب کرده است و شوروی که به ظاهر آلمان را از طریق نیروی زمینی فتح کرده، بار تلفات بسیار وحشتناک ۲۷ میلیون نظامی و غیر نظامی یعنی بیش از ۱۵ درصد از جمعیت کشورش را به دوش می کشد.

و اما تمام اینها در حالی است که ایالات متحده آمریکا در اواخر جنگ وارد بازی می شود، بر اساس استراتژی خود، کمترین خسارت و بیشترین منفعت را نسبت به تمام طرف های درگیر می بیند، تلفات جانی ۴۰۰ هزار نفر که حتی کمتر از ۱% جمعیت آمریکا می شود و بیش از ۹۰ درصد آنها نیز نظامی هستند، آمریکا که در فاصله بین دو جنگ جهانی در یک بحران فزاینده اقتصادی به سر می‌برد، نه تنها پس از جنگ جهانی دوم به شکوفایی اقتصادی می رسد، بلکه صنایع جنگی در کمتر از ۳ سال او را به یک ابر قدرت نظامی تبدیل می کند که بیش از ۱۱ میلیون نفر نظامی را به خارج اعزام کرده و ارتشش سراسر جهان را به بهانه ی جنگ در چنته اش قرار داده، فرانسه، ایتالیا، آفریقای شمالی و آسیا بخشی از آنها هستند و تمام اینها در حالی بود که متحدین حتی یک توپ هم نتوانستند به خاک آمریکا شلیک کنند.

و در این شرایط که کل ساختار های اقتصادی و صنعتی اروپا به شدت تخریب شده، آمریکا با قدرتی که به دست آورده، آرام آرام رقیب دیرینه خود (شوروی) را حذف و به یگانه ابر قدرت جهان تبدیل می شود.

و اما بعد؛

بنابراین با اطلاع از این دانسته ها هر انسان با فهمی درک می کند که  آمریکا با در اختیار داشتن تعداد بی شماری پایگاه نظامی در سرتاسر جهان و خصوصاً خاورمیانه و بیش از همه اینها در اطراف کشور ایران و پناهگاه های متعددی در حاشیه ی خلیج فارس (کشورهای عربی از جمله:عربستان،امارات،قطر،کویت و …) به راحتی می تواند بزرگترین ضربات و حمله نظامی را به ایران وراد نماید و ایران حتی نمی تواند یک توپ را در خاک آمریکا  شلیک کند و برای ایران این نهایت بی انصافی است!

در ذیلاین عکس اشاره شده است که کدام کشور باید احساس تهدید بکند؟
آمریکا بیش از ۴۰ پایگاه نظامی در اطراف ایران دارد، چه می شد اگر ایران هم در اطراف آمریکا این تعداد پایگاه نظامی داشت؟ آیا ما احساس تهدید نمی کردیم؟!

آیا شما با دیدن این تصویر احساس خطر نمی کنید؟ و اینها فقط پایگاه هایی هستند که دقیقاً در جوار مرزهای کشور ایران است، پایگاه هایی که کمی دورتر هستند سوای اینها…!!!

پس بنابراین چه باید کرد؟

باید گفت فارغ از اینکه به گفته ی امام خمینی (ره) ما شریک غم همه ی مظلومان عالم هستیم، استراتژی ایران بسیار نوین و زیرکانه است، و آن اینکه؛ هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ایران!

موضوع خیلی ساده است اگر دستت به آمریکا نمی رسد، دستت به متحد تراز اول آمریکا که می رسد؟ اگر آمریکا را نمی توانی به صلح مجبور کنی، متحد آمریکا که می تواند برای حفظ خود او را مجبور به صلح کند. پس متحد کوچک آمریکا را زیر آماج حملات قرار می دهی! بنابراین ایران از این غده ی سرطانی به عنوان اهرمی برای هرگونه تجاوزگری و دخالت آمریکا علیه منافع ایران استفاده می کند که نمونه ی بارز و دقیق آن را در تهدیدهای آمریکا مبنی بر حمله ی به سوریه دیدید و بارها نیز  شاهد بوده اید که هرگاه آمریکا ایران را تهدید کرده است، ایران هم اسرائیل را تهدید کرده است.

اسرائیلی که به قول اوباما امنیتش برای آمریکا یک امر “مقدس” به حساب می آید.

اوباما در برابر این استراتژی پاسخ می دهد که؛ “کمک های ما به اسرائیل به گونه ای است که دیگر نباید نگران حملات موشکی باشد زیرا ما به شکلی این کشور را از لحاظ دفاع موشکی تقویت کرده ایم که می تواند با خیال آسوده و آزادانه و بدون کمترین نگرانی در خانواده هایش به زندگی روزمره خود ادامه دهد.”

و البته بعدش خبر می رسد که یک هواپیمای بدون سر نشین از همان گنبد آهنین پر سرو صدایشان عبور کرده و در عمق خاک اسرائیل و بر فراز نیروگاه سرسبز اتمی “دیمونا” به گشت و گذار پرداخته است!، هواپیمایی که به قول سید حسن نصر الله نه ساخت چین است و نه روسیه، بلکه ساخت دست مقدس رزمندگان جمهوری اسلامی ایران است.

ایران اکنون در جنگ است اما نه جنگی در خاک خود، بلکه در خاک سوریه، لبنان، فلسطین. جنگی با کمترین خسارت و بیشترین منفعت و این تنها به این چند کشور محدود نمی شود بلکه ایران پا را فراتر از اینها گذاشته است و غیر مستقیم به آمریکا می گوید اگر تو در کنار گوش ما پایگاه داری ما هم دقیقا در زیر گوشت، رفقایی نظیر کوبا، ونزوئلا، اکوادور، نیکاراگوئه ،بولیوی و به قول بعضی ها همین کشورهای بدبخت آمریکای لاتین را داریم که احتمالاً به جز روابط دوستانه خیلی چیز های دیگر هم آنجا داریم!

چیزهایی که می تواند صدای شما را دربیاورد که،

اوباما: قصد دخالت ندارم اما رابطه با ایران به نفع مردم ونزوئلا نیست!

چاوز : پسر، سرت به کار خودت باشه!

این استراتژی ایران است، جنگ نامتقارن با آمریکا در خاک دیگری. بجنگ و دفاع کن تا شاهد حمله به کشور خودت نباشی. ایران اگر از حزب الله لبنان، فلسطین، عراق، سوریه و … حمایت همه جانبه می کند در اصل حمایت همه جانبه از خود می کند، که البته برای این کشورها نیز منفعت قطعی دارد و حمایت از آنها نیز هست و یکی از نتایجش این می شود که مثلاً اینبار بار آمریکا به عراق حمله می کند و ایران بیشترین منفعت را می برد!

تمام اینهاست که منجر شده است که فرمانده مرکز فرماندهی آمریکا بگوید “در طول خدمتم، ایران نخستین مسئله ای بوده که بر روی آن تمرکز داشته ام، سه سئوالی که صبح ها پس از بیدار شدن می پرسیدم، ایران، ایران و ایران بود!”

تمام اینهاست که هدف آمریکا را که به قول واینبرگر وزیر دفاع آمریکا این است که “باید ریشه موجودیت ایران به عنوان یک ملت به خشکی گراید.” ناکام گذاشته است.

و تمام اینهاست که آمریکا را با آن همه تجهیزات پیشرفته ی نظامی اش تا کنون از حمله ی به ایران منصرف کرده است، که البته قطعاً این روند تا آخر ادامه پیدا نخواهد کرد و به قول حضرت امام: ” وقتی کارشان تمام شده (آمریکا و مستکبران) و مأیوس از همه جا شدند، مثل همان گربه ای که به شیر می پرد… همان کار را می کند.”

به یاری خدا ما برای آن روز آماده ایم…